Przegląd Brother DCP-J140W

Brother to prawdziwie zniechęcająca seria wielofunkcyjnych urządzeń atramentowych (MFP), z których DCP-J140W jest jednym z najtańszych. Model podstawowy, przeznaczony dla mikroprzedsiębiorstw, może obsługiwać podstawowe wydruki, skany i kopie, ale nie ma faksu.

Najlepsze oferty drukarek w kwietniu: tanie drukarki atramentowe i laserowe firmy Samsung, HP i Canon

Brakuje kilku innych funkcji w porównaniu z urządzeniami w ofercie Brother. Nie ma automatycznego podajnika dokumentów do nienadzorowanego kopiowania wielostronicowego, a drukarka nie obsługuje automatycznego drukowania dwustronnego. Jest to także jeden ze stosunkowo niewielu modeli bez czytnika kart pamięci do wykonywania bezpośrednich odbitek fotograficznych, ale nigdy nie byliśmy przekonani, że jest to niezbędna funkcja na komputerze biznesowym.

DCP-J140W to przysadziste urządzenie, które może połączyć się z pojedynczym komputerem PC za pośrednictwem połączenia USB lub zostać dołączone do sieci bezprzewodowej w celu udostępniania go kilku użytkownikom. Wystarczy prosty wyświetlacz LCD i klawisze góra / dół, aby wprowadzić hasło sieciowe, jest to trochę grzebalne, ale poza tym jest łatwe do skonfigurowania. Podajnik papieru na 100 arkuszy wydaje się bardziej wytrzymały niż w przypadku innych drukarek Brother i doskonale poradził sobie ze stosem papieru, który tak nieporęcznie przechowaliśmy, że rozwinął wyraźną krzywą.

Brother twierdzi, że DCP-J140W może wydrukować do 33 czarnych stron na minutę (ppm) lub 27 kolorów, ale rysunek 5ipm uzyskany za pomocą testu ISO / IEC 24734 daje bardziej dokładne wrażenie; raczej wolnej drukarki. Najszybszy czas, jaki osiągnęliśmy, wynosił 13,4ppm przy produkcji 25 stron tekstu roboczego, ale przy normalnej jakości wydruku spadł do zaledwie 5,4ppm. Kolorowa grafika zmniejszyła się do zaledwie 3,7 stron na minutę, a zdjęcia w formacie pocztówki bez obramowania zajęły ponad dwie i pół minuty.

Niestety jakość nie była niczym szczególnym. Na zwykłym papierze czarnym i kolorowym atramentom brakowało uderzenia, a czarny tekst miał nieco przybliżony zarys, odsłaniając na pierwszy rzut oka atrament. Odbitki fotograficzne nie były niczym szczególnym, ale były więcej niż wystarczające do okazjonalnego użytku.