Recenzja Huawei P9: Kiedy smartfon z aparatem pobije

Huawei P9 już dawno został zapomniany. W czasach swojej świetności ten flagowy telefon znalazł się wśród najlepszych telefonów, jakie można kupić za pieniądze - głównie za sprawność aparatu i błyskawiczny czujnik linii papilarnych. Niestety, ten czas minął, ponieważ został przerwany przez producenta i zastąpiony kilkoma nowymi iteracjami.

Od premiery P9 pojawiły się trzy telefony z marką P. Niestety, żaden z nich nie oferuje podobnej wartości do ceny, z najnowszym flagowym telefonem Huawei, zaczynającym się od 600 GBP. Oczywiście oferuje to znacznie lepsze wrażenia ze smartfona, z potrójnym zestawem kamer i najnowszym chipsetem Kirin, ale jeśli pieniądze są trochę napięte, można znaleźć kilka lepszych alternatyw.

Nasza oryginalna recenzja jest kontynuowana poniżej.

Recenzja Huawei P9

Posiadanie lustrzanki cyfrowej doskonale nadaje się do robienia zdjęć, ale nie jest praktyczną opcją do robienia codziennych zdjęć. Jednak strzelanka, którą zawsze mam na sobie, to mój smartfon. Dlatego Huawei połączył siły ze stuletnim, szanowanym niemieckim producentem aparatów i optyki, firmą Leica, w celu zapewnienia potężnego tylnego aparatu z dwoma obiektywami.

Dla mnie jest to doskonała współpraca, w której idealny smartfon rzeczywiście może być wykonany przez P9 Huawei. Tak więc jestem zaintrygowany, aby zobaczyć, jak kumuluje się z innymi wysokiej klasy smartfonami, które również mają potężny aparat.

Recenzja Huawei P9: Aparat

Więc co dokładnie oznacza ta współpraca Leica? Odwróć P9 i przywitają Cię dwa intrygujące obiektywy z tyłu z logo Leica. Entuzjasta aparatu fotograficznego we mnie życzy sobie, by używane było słynne czerwone logo Leiki, a nie po prostu wpisane w nieopisanym kroju pisma, ale jest to drobny błąd.

Najlepsza kamera telefoniczna 2019: najlepsze aparaty telefoniczne z Androidem i Apple

Nie jest to pierwszy flagowy model z dwoma obiektywami - HTC One M8 miał kamerę Duo, a ostatnio LG G5 ma także dwa tylne obiektywy - ale P9 wykorzystuje swoje podwójne obiektywy w zupełnie inny sposób. Przechwytuje obrazy z rozdzielczością do 12 megapikseli, ale jeden jest standardowym czujnikiem RGB, a drugi tylko monochromatyczny. Leica miała długą historię tworzenia kamer monochromatycznych, z których najsłynniejszym jest kamera Monochrom o wartości 8 000 USD, i przynosi wiele korzyści, jeśli chodzi o przechwytywanie większej ilości światła i poprawę poziomu kontrastu aparatu.

To dlatego, że czujnik nie jest obciążony koniecznością przechwytywania poziomów światła RGB, a Huawei twierdzi, że jego czujnik monochromatyczny może przechwycić do 200% więcej światła. Tworzy on również bardziej realistyczny wynik w porównaniu do fotografii czarno-białej i lepszy wynik końcowy w porównaniu z przekształcaniem oryginalnego obrazu kolorowego na czarno-biały.

To nie wszystko, ponieważ może być również używane w połączeniu z czujnikiem koloru, aby połączyć informacje o świetle z obu kamer, uzupełniając czujnik koloru o dodatkowy kontrast i szczegółowość obrazu z czujnika monochromatycznego.

Ma jednak kilka wad. Na przykład, każdy piksel mierzy tylko 1.25um w każdym czujniku, co nie jest tak duże jak piksele 1.4um znalezione w S7. Większe piksele są ważne dla przechwytywania większej ilości światła, co daje lepsze zdjęcia w warunkach słabego oświetlenia. P9 nie ma też żadnej optycznej stabilizacji obrazu, czego można by się spodziewać, biorąc pod uwagę nacisk, jaki Huawei kładzie na aparat.

Obiektywy przysłony f / 2.2 również nie należą do największych, jakie widzieliśmy ostatnio, na przykład Samsung Galaxy S7 ma na przykład obiektyw z przysłoną f / 1.7. Maksymalny otwór przysłony obiektywu pozwala nie tylko uzyskać większą kreatywność dzięki rozmyciu tła - znanemu również jako „bokeh” - ale również ogranicza ilość światła, które może dotrzeć do czujnika. W przypadku Galaxy S7, membrana obiektywu może otwierać się szerzej, pozwalając na dotarcie większej ilości światła do czujnika, poprawiając wydajność przy słabym oświetleniu.

Recenzja Huawei P9: wydajność aparatu

Jeśli chodzi o jakość zdjęć zrobionych przez P9, współpraca Leica naprawdę się opłaciła. Nasze zdjęcia próbne na zewnątrz były niesamowicie żywe z dużą ilością nasycenia kolorów, a dodatkowy kontrast uchwycony przez czujnik monochromatyczny jest szczególnie wymowny, ponieważ zdjęcia wyglądają na mocne. Cegły na naszych zdjęciach testowych, których tak często brakuje w szczegółach, są wyraźnie widoczne.

^ Awaria tego samego ujęcia w HDR (po lewej), trybie Auto (w środku) i monochromatycznym (po prawej)

Jednak nasze zdjęcia próbne w pomieszczeniach wykazały pewne ograniczenia P9, szczególnie jeśli chodzi o fotografowanie przy słabym oświetleniu. Dobrze radził sobie z obniżaniem poziomu hałasu, ale fotografowanie bez użycia lampy błyskowej spowodowało powstanie dość miękkich zdjęć z powodu niewielkich drgań aparatu. Lampa błyskowa pomogła przy czasach otwarcia migawki, ale spowodowała mniej naturalne kolory. Dzięki włączonym lampom studyjnym jakość obrazu była znacznie lepsza, z doskonałym odwzorowaniem kolorów i dużą ilością szczegółów.

^ Fotografowanie w pomieszczeniach P9 było dobre, ale uważaj na drgania aparatu z powodu braku optycznej stabilizacji obrazu

Kiedy świadomie wybierasz fotografowanie w czerni i bieli, powoduje to, że szukasz różnych okazji do fotografowania lub inaczej ukształtujesz świat. W związku z tym korzystanie z trybu monochromatycznego było szczególnie przyjemne.

^ Fotografowanie w trybie monochromatycznym dla dynamicznych, dynamicznych obrazów

Nie brakuje też dodatkowych trybów. Niektóre są bardziej użyteczne niż inne, ale tryb Aperture jest zdecydowanie najbardziej przydatny, ponieważ pozwala robić zdjęcia z różnymi głębokościami pola. Po dotknięciu obszaru, na którym chcesz ustawić ostrość, możesz użyć regulacji przesunięcia, aby zmienić przysłonę od f / 0,95 do f / 16. Jest to jednak regulacja oparta wyłącznie na oprogramowaniu. Jak wspomniano wcześniej, obiektywy mają tylko prawdziwy otwór przysłony f / 2.2, który nie jest regulowany z powodu braku rzeczywistej przysłony obiektywu.

Ogólnie rzecz biorąc, tryb działa w większości dobrze, chociaż niezwykle płaska przysłona f / 0,95 zapewnia ostry jak brzytwa punkt ostrości, co oznacza, że ​​jest znacznie bardziej podatny na niewłaściwe ustawianie ostrości. Oczywiście programowa regulacja przysłony nie zmienia nic, co pozwala na osiągnięcie prędkości migawki w warunkach słabego oświetlenia.

Mówiąc wprost, tryb Przysłony nie jest dostępny podczas fotografowania przy użyciu ustawień Pro w aplikacji aparatu. Jest to możliwe, przesuwając się w górę od przycisku migawki na ekranie i umożliwiając ręczną regulację ekspozycji, której można oczekiwać od pełnoprawnego aparatu. Należą do nich regulacja ISO, kompensacja ekspozycji, czas otwarcia migawki, tryb pomiaru, tryb autofokusa i balans bieli.

^ Aplikacja Aparat przesuwa ustawienia z każdego kierunku

Jeśli chodzi o tryb fotografowania Pro, szereg ustawień pozostawi w domu tych, którzy dobrze znają się na fotografowaniu ręcznym, ale korzystanie z samych pokręteł regulacyjnych może być powolne i skrzypiące. Jest powód, dla którego profesjonalne lustrzanki mają wiele kółek regulacyjnych. Nie ma też ekranowego miernika ekspozycji, który umożliwia ocenę ekspozycji, chociaż podgląd na żywo dostosowuje się do zmian. Znajdziesz jednak tryb przechwytywania RAW w prawym menu wsuwania Pro, co daje lepsze opcje obróbki końcowej bez prawie tak dużej degradacji obrazu jak w przypadku JPG. Ciąg dalszy na stronie 2

Huawei P9 32GB UK Smartphone 4G - Szary

£229.99