Przegląd Panasonic Lumix DMC-TZ18

Specyfikacje

1 / 2,33 cala 14,1-megapikselowy czujnik, 16,0-krotny zoom (odpowiednik 24-384 mm), 210 g

Panasonic ma godne pozazdroszczenia osiągnięcia w zakresie kamer serii TZ, które ściskają duże zbliżenia w zwartych obudowach i nadal wyznaczają tempo w tym modelu szóstej generacji. Zastępuje Panasonic Lumix TZ8, zwiększając wszystkie kluczowe specyfikacje: powiększenie od 12x do 16x, ekran od 2,7 cala do 3 cali i rozmiar obrazu od 12 do 14 megapikseli.

Ten megapikselowy wzrost będzie brzmiał jak dzwonki alarmowe dla zwykłych czytelników, którzy prawdopodobnie są równie zmęczeni czytaniem o niebezpieczeństwach związanych z 14-megapikselowymi aparatami kompaktowymi, jak o nich piszemy. Jednak tym razem jest to srebrna okładka. TZ8 zastosował matrycę o rozdzielczości 14 megapikseli, ale przyciął krawędzie ramki, aby uchwycić 12-megapikselowy obraz - technikę, która stawia mniejsze wymagania projektowi obiektywu. Tym razem czujnik ma tę samą rozdzielczość 14 megapikseli, ale obiektyw skupia światło na całej powierzchni, dając większe zdjęcia bez konieczności zwiększania hałasu. To dobra wiadomość, ale to nie jest powód do świętowania - to wciąż 1 / 2,3 cala, 14-megapikselowy czujnik. Żeby było jasne, wszystkie takie czujniki, które widzieliśmy, były przerażająco głośne.

Główną atrakcją jest 16-krotny zoom, rozciągający się dalej niż TZ8, zarówno w przypadku szerokokątnego, jak i teleobiektywowego fotografowania. Imponująco wyeksponował jeszcze lepiej ostrość narożnika niż jego poprzednik i pozostał ostry w całym zakresie ogniskowych. Jednak zdjęcia z teleobiektywem w słabym świetle były mniej skuteczne. W przeszłości byliśmy pod dużym wrażeniem systemu stabilizacji mocy OIS firmy Panasonic, ale chociaż generalnie dobrze się tu sprawdzało, wydawało się, że walczy on o teleobiektywy przy czasach otwarcia migawki poniżej 1/60 s, nawet przy użyciu statywu. Osiągnęliśmy lepsze wyniki ze statywem po wyłączeniu stabilizacji. Mimo to, co sprawiło, że fotografia w domu z ręcznym teleobiektywem była niepraktyczna, jest to dość niszowe zastosowanie, bez którego możemy żyć.

Zakres 16-krotnego zoomu jest największy, jaki widzieliśmy w kompaktowym aparacie, więc rozczarowuje fakt, że Panasonic ma ochotę pochwalić się 20-krotnym zoomem. Jest to możliwe dzięki technologii inteligentnej rozdzielczości, ale z naszego punktu widzenia jest to zwykły stary zoom cyfrowy. Porównując 16-krotny zoom i 20-krotny zoom, te ostatnie były bardziej powiększone, ale nie bardziej szczegółowe, i pokazywały blokowe artefakty wokół linii o wysokim kontraście. Fotografowanie bez inteligentnej rozdzielczości i zastosowanie 25% powiększenia w programie Photoshop Elements dało znacznie lepsze wyniki.

Sterowanie jest proste i skuteczne, z pełnym zestawem automatycznych i ręcznych trybów ekspozycji na górnym pokrętle (patrz wyżej). Menu zostały poddane kosmetycznej zmianie i chociaż nie są tak przystojne, jak wcześniej, doceniamy opisy tekstów pojawiające się dla każdej opcji. Niektóre mogą być jednak bardziej pouczające: w przypadku czułości ISO słowa „Ustaw poziom czułości” niewiele pomagają. Wydajność jest szybsza niż w TZ8, zajmuje tylko 1,3 sekundy między zdjęciami lub 5,7 sekundy z lampą błyskową przy pełnej mocy. Tryb ciągły jest jednak wolniejszy i działa z prędkością 1,1 kl./s i trwa tylko trzy zdjęcia.