Przegląd Panasonic Lumix DMC-SZ7

Specyfikacje

Czujnik 1 / 2,33 cala 14,0 megapiksela, zoom 10,0x (odpowiednik 25-250 mm), 133g

SZ7 wygląda jak typowy ultra-kompaktowy aparat, ale Panasonic zdołał jakoś wcisnąć 10-krotny obiektyw zmiennoogniskowy w powłokę o głębokości 21 mm. To wspaniałe osiągnięcie. Canon idzie jeszcze dalej z Ixus 500 HS, który mierzy 19 mm i ma 12-krotny obiektyw zmiennoogniskowy, ale do tego celu wykorzystuje przyciętą konstrukcję czujnika. Nie ma takich kompromisów z SZ7, który ma niezwykle elastyczny obiektyw 25-250 mm (odpowiednik), skupiając światło na 14-megapikselowym, 1 / 2,3-calowym podświetlanym czujniku CMOS.

To rozczarowanie, że firma czuje się zobowiązana do uzyskania 20-krotnego inteligentnego zoomu - wygląda to jak zwykły stary zoom cyfrowy, który powiększa się bez dodawania żadnych dodatkowych szczegółów. Irytująco nie można go wyłączyć w trybie Intelligent Auto, więc musieliśmy ostrożnie powiększać, aby uniknąć wchodzenia w tę część zakresu zoomu.

SZ7 nie może się równać z oszałamiającym wyglądem Ixusa, ale wciąż jest dość przystojnym aparatem, a jego metalowa powłoka wydaje się wytrzymała. Ekran jest jednak dużym rozczarowaniem, cierpiącym z powodu mocno wymytych kolorów, gdy oglądany jest nieco z góry. Mamy tendencję do trzymania kompaktowych aparatów fotograficznych z łokciami po bokach, aby pomóc im utrzymać stabilność, iz tego miejsca ekran wyglądał okropnie.

Zauważyliśmy również dziwne, przypominające echo rozmazywanie kolorów podczas nagrywania filmów. Nie był to jednak problem z ekranem - nagrane filmy również były rozmazane. Był widoczny tylko w bardzo specyficznych okolicznościach, przy słabym oświetleniu, szybkim ruchu i ostrych obiektach o wysokim kontraście. W związku z tym nie stanowiło to większego problemu w praktyce, ale mimo to jest niepokojące.

W przeciwnym razie filmy SZ7 były doskonałe, z wyraźnymi, gładkimi detalami i wysokiej jakości ścieżką dźwiękową stereo. Są nagrywane w formacie AVCHD lub MP4 w rozdzielczości 1080p do 30 minut na klip. Silnik zoomu był ledwo wyczuwalny na ścieżce dźwiękowej, a silnik autofokusa był całkowicie cichy.