Przegląd Sigma DP1x

Specyfikacje

Czujnik o rozdzielczości 20,7 x 13,8 mm 4,6 megapiksela, zoom 1,0x (odpowiednik 28 mm), 260 g

Duże aparaty kompaktowe, takie jak Sony NEX-5, są dziś wściekłe, ale Sigma jako pierwsza wprowadziła DP1 w 2008 roku. Ten model trzeciej generacji ma nowy silnik przetwarzania obrazu i algorytm autofokusa, ale jest w przeciwnym razie w dużej mierze niezmieniony, z tym samym obiektywem o stałej ogniskowej 28 mm i czujnikiem Foveon X3, co jego poprzednicy.

Omówiliśmy ten niezwykły czujnik w naszym przeglądzie DP2. Model ten - wraz z jego niedawno ogłoszonym następcą, DP2x - współistnieje z DP1x, kluczową różnicą jest wykorzystanie obiektywu 41 mm f / 2.8. Szerokokątny obiektyw 28 mm f / 4 DP1x powinien bardziej spodobać się tym, którzy mają tendencję do robienia zdjęć krajobrazów i portretów grupowych.

Jest coś ujmującego w upartym odrzuceniu przez Sigmę praktycznie każdej nowej technologii, którą można znaleźć w nowoczesnych aparatach. Nie może wykryć uśmiechów, mrugających oczu ani pojedynczych twarzy - w rzeczywistości nie obejmuje w ogóle wykrywania twarzy. Nie ma zaprogramowanych scen ani trybu Auto, a zamiast tego oferuje użytkownikom wybór trybów programu, priorytetu przysłony, priorytetu migawki i trybu ręcznej ekspozycji. Całkowicie odrzuca wyścig megapikselowy, z jego 2640x1.760 zdjęciami, co odpowiada 4,6 megapikselom. Jednak, jak pokazuje nasz przegląd DP2, sposób, w jaki czujnik jest zaprojektowany, nadaje pewną wiarygodność argumentowi, że przechwytuje on tyle szczegółów, co 14-megapikselowy czujnik.

Inne aspekty okrojonych funkcji DP1x są mniej ujmujące. Filmy są nagrywane z marnym rozmiarem 320x240 pikseli i nie ma wyjścia HDMI. Natomiast NEX-5 rejestruje wideo HD 1080p w lepszej jakości niż większość dedykowanych kamer wideo. Ekran o przekątnej 2,5 cala i 230 000 pikseli pozostawia wiele do życzenia, blednąc w porównaniu z przegubowym ekranem Sony NEX-5 o przekątnej 3 cali, 921 600 pikseli. Podoba nam się dedykowane pokrętło do regulacji ostrości, ale nie ma nadziei na sprawdzenie ręcznego ustawiania ostrości za pomocą tego ekranu.

DP1x zawiera standardową stopkę akcesoriów - czego brakuje w NEX-5 - jest w pełni kompatybilny z gamą szybkich lamp flashowych Sigmy. To również przewyższa NEX-5 dla dostępu do kontroli fotograficznej. Jest przycisk blokady ekspozycji, a ustawienia migawki i przysłony mają również dedykowane przyciski, nawet jeśli nie są oznaczone jako takie. Przesuwanie pola ostrości do jednej z dziewięciu lokalizacji jest łatwe, a przycisk menu Szybki wybór zapewnia szybki dostęp do innych kluczowych funkcji.

Nie jest to jednak szybki aparat do robienia zdjęć. Zmierzyliśmy 4,5 sekundy, aby włączyć i przechwycić ramkę, i 3,1 sekundy między kolejnymi strzałami. To samo, co DP2 - co jest spowolnione w przypadku kompaktowego budżetu, nie mówiąc już o tym, że jest to kosztowne. Procesor z niedostateczną mocą wydaje się być w dużej mierze winny - zdjęcia pojawiły się na ekranie po 1,5 sekundy po zarejestrowaniu. Autofokus może być nieco ulepszony, ale nadal zajmował nawet sekundę i często nie skupiał się wcale na słabym oświetleniu. Tryb ciągły działał z szacunkiem 3,3 klatki na sekundę, ale trwał tylko cztery klatki. Przynajmniej przejście do trybu RAW nie miało wpływu na wydajność.