Recenzja Oki MC562dnw

Kolorowe urządzenie wielofunkcyjne LED Oki MC562dnw zirytowało nas natychmiast, wymagając od nas wprowadzenia domyślnego hasła administratora, zanim będziemy mogli podłączyć je do naszej sieci bezprzewodowej. Hasło jest ukryte w niezwykle obszernym 129-stronicowym przewodniku konfiguracji. Zamiast wybierania zwykłego domyślnego „admin” lub podobnego, domyślnym hasłem Oki jest nieodwołalny „aaaaaa”. Należy pamiętać, że włączenie Wi-Fi wyłącza tryb uśpienia małej mocy urządzenia wielofunkcyjnego.

Najlepsze oferty drukarek w kwietniu: tanie drukarki atramentowe i laserowe firmy Samsung, HP i Canon

Pięciowierszowy monofoniczny wyświetlacz LCD zapewnia dostęp do ogromnej liczby funkcji, ale system menu jest dość złożony, szczególnie w porównaniu z opływowymi ekranami dotykowymi wielu konkurencyjnych urządzeń wielofunkcyjnych. Niestety, w środowisku testowym wyposażonym w urządzenia bezprzewodowe wykorzystujące pasmo 2,4 GHz odkryliśmy, że MC562dnw wydaje się mieć trudności z utrzymaniem połączenia bezprzewodowego, co prowadzi do niskiej prędkości drukowania w powtarzanych testach. Z tego powodu przeprowadziliśmy nasze testy za pomocą przewodowego połączenia sieciowego. Urządzenie wielofunkcyjne ma również port USB do bezpośredniego połączenia z komputerem, ale ta masywna drukarka do grup roboczych tak naprawdę nie jest typem rzeczy, które chciałbyś usiąść na biurku.

Domyślnie urządzenie wielofunkcyjne drukuje dwustronnie, co oszczędza papier. Jest to jednak trochę wolniejsze niż drukowanie jednostronne. Dziesięć kolorowych stron wydrukowanych na pięciu arkuszach papieru pojawiło się w 1m 8s. Jest to prędkość 8,8 ppm, w porównaniu ze znacznie większą szybkością druku w kolorze simpleks wynoszącą 19,7 stron na minutę. Wydruki mono zostały wydrukowane z szybkością 24,2 ppm.

Jakość tekstu mono 12pt była tak dobra, jak można by oczekiwać po drukarce laserowej lub LED: ostra, ciemna i wyraźna. Nawet trudny tekst szeryfowy 8pt na niektórych naszych stronach z kolorami mieszanymi wyglądał całkiem nieźle, choć dokładne badanie ujawniło nieco postrzępione krawędzie. Kolorowe ilustracje były przyjemnie błyszczące, a zacienione obszary były gładkie, ale ogólny efekt był bardzo intensywny i przesycony. Nie stanowi to większego problemu, jeśli chodzi o wykresy i diagramy, ale pojawiły się źle na naszych wydrukach zdjęć. Czarno-biały obraz wyglądał fiołkowo, blady odcień skóry wyglądał na żółtawego, a obraz o niskim kontraście wyglądał raczej mętnie.

Z przyjemnością stwierdziliśmy, że jakość kopiowania w kolorze była dobra, choć ponownie nieco przesycona. Nawet mały tekst był dość ostry w kopiach mono i kolorowych. Mono-kopie obrazów były jednak bardzo ciemne i miały słaby kontrast, nawet gdy je rozjaśnialiśmy. Dziesięciostronicowa kopia mono za pomocą zaskakująco głośnego podajnika ADF zajęła 35 sekund, podczas gdy zarówno kolorowe, jak i monofoniczne kopie pojedynczych arkuszy z płyty trwały 14 sekund.